Nikko

Op zondag 1 december ben ik met Caro en Helena naar Nikko gegaan. Ik was hier 3 jaar eerder al heen met Sander, maar voor de andere meiden was dit de eerste keer. Nikko ligt in de prefectuur Tochigi, schuin boven Saitama. Met de trein zou het zo'n 2 uur reizen zijn en in eerste instantie wilden we de Nikko Pass kopen, waarmee je voor een vast tarief op en neer naar Nikko kan met je trein. Toen we de voorwaarden bekeken en de route wilden plannen, bleek dat de reis met de pas alleen geldig was vanaf het Asakusa Station in Tokyo en dat je een toeslag moest betalen als je een limited express trein wou nemen. Daarna leek het erop dat elke trein die vanaf dat station zou gaan een limited express trein was, waardoor we dus hoe dan ook moesten bijbetalen en daarnaast dus ook eerst naar Tokyo moesten reizen, om vervolgens weer met de trein door Saitama te gaan. Daarom besloten we de pas toch maar niet te kopen en gewoon onze eigen route uit te stippelen. Na 3 treinen en iets meer dan 2 uur reizen waren we in Nikko. 

Ons plan was om zowel de tempels als de grote waterval te bezoeken. Op het station kochten we alvast een busticket om naar de waterval te gaan en aan de prijs te zien, werd dat een langere rit dan we dachten. Gek genoeg was een ticket om 2 dagen onbeperkt mee te reizen goedkoper dan een gewoon retourtje. We namen eerst een bus naar tempels. Daar zagen we meteen al de Shinkyo brug. Dit is een hele beroemde brug en hoewel het er vaak uitziet alsof het een gigantische brug is die ergens afgelegen in een bos naast een waterval ligt, ligt het dus eigenlijk pal naast een weg en bushalte en moet je betalen om de brug op te mogen, terwijl het ook nog eens dood loopt. We liepen eerst naar de Rin-no-ji tempel en vervolgens naar de Toshogu tempel en de pagode met 5 verdiepingen. De Toshogu tempel is een van de beroemdste van Japan omdat het uit veel verschillende gebouwen bestaat, met gecombineerde architectuur stijlen, die op de UNESCO Werelderfgoedlijst staan. Het belangrijkste gebouw is het Tokugawa mausoleum, een van de belangrijkste shoguns uit de Japanse geschiedenis. Helaas is dit een redelijk dure en drukbezochte tempel, waardoor we besloten om gewoon de andere tempels in de buurt te bezoeken en snel door te gaan naar de waterval. Na een route verder door het bos, langs verschillende kleinere tempels, liepen we naar de bushalte om naar de Kegon waterval te gaan. Er zijn verschillende watervallen in de buurt, maar dit was de dichtstbijzijnde en wordt vaak gezien als een van de drie mooiste van Japan. Het duurde even voordat we de juiste bus hadden gevonden, maar toen we eenmaal in de goede zaten, reden we in zo'n 40 minuten de berg op. 

Toen we bovenaan de berg uit de bus kwamen, lag de waterval al om de hoek. We hebben er even rondgelopen, er was een goed observatieplatform en we zagen zelfs twee tanuki! Een tanuki is een wasbeerhond, maar is ook vaak te vinden in Japanse folklore verhalen als yokai (soort demonen). Vervolgens liepen we kort de straat uit, naar het Chuzenji meer. Nadat we daar ook nog even hadden rondgelopen, gingen we weer met de bus terug naar beneden om nog een mooie plek te bezoeken. Vanaf de bushalte waar we beneden aan de berg waren opgestapt, stapten we ook weer uit en liepen we in zo'n 15 minuten naar de Kanmangafuchi Abyss. Ook hier was ik 3 jaar geleden al geweest, maar ik vond het een van de mooiste plekken in Nikko. Na een route door een ouderwetse woonwijk, liepen we langs een klein tempeltje, over een bospad langs een rivier. Op het bospad stonden tientallen oude beelden met rode gehaakte mutsjes en slabbetjes. We waren de enigen daar en toen het na een tijdje donker werd, liepen we weer terug naar de bushalte en gingen we met de trein weer terug naar huis.