Halloween is iets waar ik al vreselijk lang naar uit heb gekeken. In Japan is Halloween echt een big deal. Ik mocht dan ook al de hele week voor Halloween verkleed naar mijn werk en we deelden daar snoep uit aan de kinderen. Waarom Halloween hier zo groot is heeft dan ook vooral te maken met het verkleden. Japanners zijn gek op kostuums. Dus voor de meeste is dit gewoon weer een extra gelegenheid om hun kostuum uit de kast te trekken of een nieuwe te kopen of te maken en gewoon gek te doen op straat of op feestjes. En in Tokyo is er een hele duidelijke plek waar je moet zijn tijdens Halloween: Shibuya. Op de Scramble Square om precies te zijn. Al jaren volg ik wat er elk jaar weer gebeurd op die gigantische kruising en elk jaar kwam het groter in de media. Shibuya is een van de grootste uitgaanswijken van Tokyo en doordat de clubs steeds voller en voller raakten tijdens Halloween, gingen mensen steeds meer op straat feest vieren. In Japan mag je overal ook op straat alcohol drinken, dus zo'n straat feest vond iedereen wel prima. Dat werd dus elk jaar groter en op gegeven moment werd tijdens Halloween de kruising afgezet voor verkeer. De laatste jaren liep het alleen steeds meer uit de hand. In 2018 was het dan ook echt de druppel en vond gemeente Tokyo dat het zo niet langer kon. Er lag namelijk overal afval (niet eens echt overal, maar gewoon redelijk netjes in groepjes, omdat nergens prullenbakken op straat staan), mensen waren te dronken en uiteindelijk is er een recordaantal mensen gearresteerd. Namelijk 5. Deze mensen hadden een geparkeerd klein vrachtwagentje op z'n kant gegooid. Dit klinkt natuurlijk als een soort van light-variant van wat er in elk ander land gebeurt na een voetbalwedstrijd, maar in Japan is dat dus als een soort apocalyps. Er gingen dan ook geruchten dat er in 2019 geen Halloween meer in Shibuya zou zijn. 'Heb ik weer' dacht ik natuurlijk, maar gelukkig kwam er alleen een alcoholverbod. Drinken op straat zou verboden worden, winkels en konbini mochten geen alcohol verkopen en er zou meer politie op straat zijn.
De zaterdag voor Halloween gingen we na werk met z'n vijven Shibuya in. Hoewel Caro als soort zombie-Duitser verkleed was, kwamen we er al gauw achter dat ze net een vermoorde Wendy leek. Op het Hachiko plein bij Shibuya Station, stonden al veel verkleedde mensen en we zijn met een aantal van hun op de foto gegaan. Toen we verder liepen was het eigenlijk heel rustig. We hadden allemaal een soort hel op aarde verwacht, zoals elk jaar en we waren van tevoren al bang dat niemand zou komen door het alcoholverbod. Uiteindelijk was het wat anders dan we hadden verwacht, maar het was wel prima, want je kon nu tenminste fatsoenlijk rondlopen en er waren toch wel een aantal mensen verkleed. Toen we een tijdje hadden rondgelopen gingen we naar Camelot, een populaire club, waar we de rest van de nacht bleven.
Op Halloween zelf, donderdag 31 oktober, was het tijd voor Halloween deel 2. Ik ging tegen de avond weer naar Shibuya met Caro en haar Duitse kamergenootje Helena. Op het station zagen we al dat het veel drukker was en veel meer mensen waren verkleed. Tot onze verbazing hadden ze de kruising niet afgezet voor autoverkeer, maar dat was op dat moment nog geen groot probleem. Na weer een rondje gelopen te hebben, merkten we dat het alleen maar drukker en drukker werd. We wilden terug naar het station, omdat we daar met Alonzo hadden afgesproken en Helena ging naar huis. Dat teruggaan naar het station was echt een horror-ervaring. De straat die naar de kruising liep was bomvol. Als het stoplicht van de kruising dan eenmaal groen werd, dan werd het een vreselijk chaotisch geschuifel/getrek/geduw, want iedereen steekt dan met honderden mensen tegelijk over. Je kon geen kant op en werd met een soort vloedgolf van mensen gewoon een richting op gesleurd. Iedereen werd platgedrukt, zo erg dat sommige meiden soms stonden te gillen en kleine kinderen verdwenen gewoon in de menigte. Er was inderdaad vreselijk veel politie op straat. Die stonden dan aan de zijkant op een soort stellage met een luidspreker te schreeuwen dat iedereen rustig moest doorlopen, niet moest duwen, niet stilstaan, niet door rood lopen, noem maar op. Fijn. Behulpzaam. Als het groen werd voor voetgangers maakten de politieagenten een soort menselijke muur, door allemaal een lintje vast te houden en binnen die 'muur' moest iedereen naar de overkant lopen. Je kon er niet omheen. Eenmaal aan de overkant wou ik rechtdoor het plein over, naar het station. Ik werd naar links gesleurd, stond pas na een minuut weer ergens stil en zat te balen dat ik nu nog een poging moest doen om bij het station uit te komen. Ondertussen was ik de anderen al lang kwijt en was mijn telefoon leeg. Na een tijdje was ik bij het Hachiko standbeeld (echt 30 meter verderop) en heb ik na ongeveer een half uur door een of ander wonder Caro weer gevonden. We hebben daar op Alonzo gewacht en besloten om weer verder op pad te gaan, maar wel via een andere straat. We gingen door het station via een loopbrug de kruising over naar een gebied met wat bredere straten. Die straten hadden ze dan wel weer afgezet! Het was dan ook echt een raadsel waarom ze nu de kruising niet hadden afgezet. Er waren zoveel mensen in die straten er omheen, dat het gewoon gevaarlijk was. En ook was het fijn geweest als de politie een andere strategie had dan lintjes vasthouden en naar mensen schreeuwen. Volgend jaar misschien eenrichtings-straten voor voetgangers om het geduw te voorkomen en gewoon weer die kruising afzetten lijkt me. Uiteindelijk kwam Amalie ook nog naar ons toe, zij heeft ook kort in onze sharehouse gewoond. Eindelijk konden we lekker over straat slenteren en naar alle kostuums kijken. We zijn weer met veel mensen op de foto gegaan en het was uiteindelijk toch nog een geweldige avond!
Reacties
Een reactie posten