Disney Sea

Nadat we terug waren gekomen uit Hokkaido, ben ik met Sander naar Disney Sea gegaan. Er zijn dus 2 Disney parken in Tokyo (of eigenlijk in Chiba) en dat zijn Disneyland en Disney Sea. Een tijdje geleden was ik met Caro naar Disneyland gegaan en Sander wou nu graag naar Disney Sea. Het was erg leuk, maar zoals ik al vaak had gehoord, wel heel anders dan Disneyland. Disney Sea is wat meer voor volwassenen, maar heeft net als Disneyland een aantal verschillende gedeeltes, met elk een compleet andere sfeer. Zo kom je binnen via een oud Italiaans dorp aan een baai. Vanaf daar kan je naar een jaren '20 Amerikaans deel, een soort hi-tech oceaan deel, een Indiana Jones achtige jungle, een Arabisch Alladin gebied, Ariel's zeemeerminnen lagune en in het midden ligt een steampunk vulkaan met onderzeeërs.

We begonnen (uiteraard) met het scoren van fast passes. We hadden een fast pass voor de Finding Nemo attractie. We konden dus een paar uur later terugkomen en naar binnen, zonder in de rij te staan. Maar in de tussentijd hebben we een rondje gelopen, om er vervolgens achter te komen dat overal echt belachelijk lange wachtrijen voor stonden. Vooral omdat voor de 2 populairste attracties op het moment de fast passes al heel snel op waren. Deze 2 populairste attracties zijn Soaring en Toy Story Mania. Toy Story Mania had de hele dag een wachttijd van tussen de 2,5 en 1,5 uur. Ik dacht dat dit kwam omdat het een redelijk nieuwe attractie was, maar later bleek dat deze al in 2012 is geopend! Soaring was slechts 3 weken eerder geopend en schijnt echt een prachtige attractie te zijn, waarin je in een ouderwets zweefvliegtuig over de wereld lijkt te vliegen. Nou dat wou blijkbaar iedereen wel zien, want de fast passes waren al op binnen 10 minuten nadat het park was geopend en een groot deel van de dag was de wachttijd... (wait for it) ... 6 uur! Ja! 6 uur! Dus... nee. Ik denk dan ook altijd 'Dat doet toch niemand?!' Nou, natuurlijk wel, anders is die rij geen 6 uur lang!

Uiteindelijk waren we al meer dan een uur in het park en waren we nog nergens in gegaan. We besloten maar in het enige te gaan wat een wachttijd had van minder dan een uur, dus we gingen in een of ander mini achtbaantje van Ariël. We stonden dik een half uur weg te smelten en te verbranden in de zon, want helaas was ook deze dag weer vreselijk warm. Toen we eindelijk in een karretje mochten stappen wurmde ik me in het ieniemini 2-persoons visje en al gauw stuurde het personeel lichtelijk in paniek, Sander maar naar het volgende karretje. We pasten er dus amper in ons uppie in, terwijl alle Japanners er gewoon gezellig samen in zaten! (#godzillaproblems) Na de kortste attractie van mijn leven, kropen we er met zere knieën uit om weer door de allesvernietigende hitte naar de volgende attractie te slenteren. We kwamen erachter dat we precies op tijd waren voor de piratenshow. Hier werd net als bij de show in Disneyland al gewaarschuwd dat je nat kon worden. Vorige keer zag ik dus dat ze in Disneyland mensen natspoten met soort brandweerslangen, dus ik had ook hier weer hoge verwachtingen van. En die werden zelfs nog overtroffen, want het publiek werd zeiknat, haha! Wij stonden op een hoger deel waar je niet nat werd, maar wel alles kon zien. Toen de show was afgelopen, kwamen de boten eerst nog langs het stuk waar wij stonden. Ze sloegen ons stukje over, waarschijnlijk omdat we per toeval tussen een heel groepje mensen stonden met dure camera's met gigantische lenzen. Maar een paar meter verderop begonnen ze alsnog emmers water te gooien. We grepen onze kans, want we stonden ondertussen alweer helemaal weg te smelten, dus we hebben toch een stukje 'splashzone' meegemaakt!

Daarna gingen we met onze fast pass in de Finding Nemo attractie. Deze is anders dan die in Parijs, dit is namelijk hetzelfde idee als de Star Wars Startours attractie in Disneyland Parijs en Tokyo. Vervolgens gingen we in Aquatopia, waarin we hoopten nat te worden, maar dat gebeurde helaas weer niet en 20.000 Leagues Under the Sea, waarin je in een onderzeeer allemaal aliens tegenkomt op de zeebodem. We liepen verder door het Arabische deel van het park. We besloten een ijsje te eten, maar het was zo vreselijk warm dat onze Minnie Mouse waterijsjes weg smolten terwijl we in paniek zaten door te eten en het ijs ondertussen al langs onze ellebogen droop. Het was gewoon echt onmogelijk haha! 

Na het teleurstellende Magic Lamp Theater, gingen we in de Sindbad attractie. We kenden deze film niet en hadden absoluut geen verwachtingen, maar eigenlijk was het superleuk! Het was net als It's a Small World, gewoon schattig en mooi gemaakt en er was van alles te zien vanuit je bootje. De volgende attractie was de vliegende tapijten van Alladin en daarna gingen we naar het vintage Amerikaanse deel om wat te eten. Tussendoor kwam er ook nog even een vreselijke regenbui voorbij. Iedereen vluchtte de winkeltjes in, dus dat was ook niet ideaal, maar zo kreeg ik Sander tenminste toch nog de winkeltjes binnen. Daarna wilden we heel graag nog in de Toy Story Mania attractie en omdat er dus sinds de ochtend al geen fast passes meer waren, moesten we wel in de rij staan, die maar liefst 1,5 uur lang was. Maar aangezien we bijna alle andere attracties waar we in wilden, toch al hadden gedaan, besloten we maar in de rij te gaan staan. De attractie was wel echt heel leuk! Met een karretje kwam je telkens langs schermen waarop je met een soort pistool op je karretje op dingen moest schieten, net als in ouderwetse kermiskraampjes. 

Tot slot besloten we nog in de Indiana Jones: Temple of the Crystal Skull attractie te gaan. Hierin zat je in een jeep die constant best heftig heen en weer ging. We gingen door tempels, kerkhoven en stukjes jungle, terwijl er allemaal enge dingen tevoorschijn kwamen. Dus dat was ook verrassend spannend maar leuk. Rond sluitingstijd gingen we dan uiteindelijk toch maar naar huis, maar eerst hebben we al lopend naar de mensen gezwaaid die massaal vanuit hun hotelkamer naar ons stonden te zwaaien met hun mobiel als zaklamp. Dat is blijkbaar een ding.