
Vandaag begonnen we onze dag bij het Edo Tokyo Museum. Ik kende dit museum eigenlijk niet, maar ik kwam er op internet achter dat het maar een kwartiertje lopen was vanaf ons hotel. Het was een erg leuk museum, waarin de hele geschiedenis van Edo (de oude naam van Tokyo) te zien was. Het begon rond 1600 en eindigde in de jaren na 2000. Er stonden vooral veel hele mooie en gedetailleerde schaalmodellen van wijken, huizen, tempels en kastelen. Ook waren er wat gebouwen nagebouwd waar je in kon. Het was vooral erg leuk om te zien dat er bijna geen verschil zat in de manier van leven van Japanners tussen 1600 en 1900 en dat alles door de Wereldoorlogen veranderde. Rond 1900 waren namelijk nog steeds alle gebouwen van hout, was er bijna geen elektriciteit en was er vooral nog niks Westers te bekennen. Na de Eerste Wereldoorlog was bijna heel Tokyo verwoest door bombardementen en werden de allerbelangrijkste gebouwen (banken, warenhuizen, stations) gebouwd van steen en werd er meer gebruik gemaakt van elektriciteit. Pas na de Tweede Wereldoorlog zag je dat Japanners zich erg Westers gingen kleden, de kimono's verdwenen in het dagelijkse leven en de hippe Amerikaanse jaren '50 meubels werden in hun ieniemini huisjes gepropt, dus dat was wel erg grappig.
Daarna gingen we naar Iidabashi, waar een grote tempel en een mooi park is. Onderweg gingen we nog even op een bankje zitten, waar een oudere Japanse vrouw vroeg of we een paar Japanse snoepjes wilden. Vol trots gaf ze ons een handjevol en toen ze merkte dat ik Japans kan, begon ze een heel verhaal over de snoepjes. We waren er al op voorbereid dat Japanners graag helpen en je cadeautjes geven, dus hebben we een aantal per 2 verpakte stroopwafels meegenomen om die cadeau te geven aan zulke Japanners haha! Die kwamen nu dus goed van pas, we gaven een pakje aan haar en ik legde uit dat het een Nederlandse koek is, omdat we uit Nederland komen. Dit vond ze al helemaal geweldig en enthousiast vertelde ze dat ze een broer heeft en zijn kinderen wonen in.... Hawaii! Uhm oh ok... leuk.
We liepen naar de tempel en kwamen aan bij de poort en we werden weer vreselijk verrast doordat de hele weg naar de tempel vol stond met prachtige sakura en overal heerlijke eetkraampjes! Telkens als we denken dat het wel niet veel interessants zal zijn, lijkt het alsof heel Tokyo zich daar zit te verstoppen tot wij komen of zo, haha! Bij de tempel zelf stonden ook nog heel veel bomen en er was ook een mooi optreden gaande.
We wilden ook nog een bootje huren om over de rivier ernaast te varen, want dat schijnt de beste plek te zijn om de sakura daar goed te zien. Na een tijdje zoeken en moeilijk doen, bleek dat dat vandaag niet meer kon, vanwege de sterke wind, waar wij trouwens niks van hebben gemerkt.
We besloten naar Nakano te gaan om te eten, daar zit namelijk een grote restaurantbuurt, waarvan ik wist dat er een kaitensushi restaurant zat. Dan komt de sushi dus op een band voorbij en kan je alles zelf pakken. Ik dacht dat die in elke wijk wel makkelijk te vinden waren, maar laatst in Shinjuku hebben we ons helemaal suf gezocht, terwijl er bijna nergens meer restaurants zijn dan daar. Maar goed, wij hadden sushi, dus wij waren blij. Daarna gingen we naar een 100 yen shop, waar we onze slag hebben geslagen, want alles kost daar dus maar 80 eurocent!
Oh en wil je een mail ontvangen als ik hier een nieuw bericht plaats? Dan kan je hiernaast je emailadres invullen ;) En vergeet niet de visjes daaronder te voeren haha!
Jammer van die boottrip, misschien volgende keer beter, zeker de moeite van het proberen waard met die Sakura's die bloeien. Succes. Gelukkig kan je hier shoppen zonder een schuldgevoel te krijgen. Tja, met 36 miljoen inwoners in Tokyo ben je helaas nooit alleen. XxEllien
BeantwoordenVerwijderenNet ook de nieuwste foto's bekeken, geweldig. Geen verrassing, Japanners zijn echt klein, of zijn jullie zo groot? Qua drukte moest ik weer aan Rome denken.....En die bomen zijn vanaf het water idd supermooi, zou toch maar snel dat bootje huren, morgen lekker vroeg opstaan! Ellien
BeantwoordenVerwijderenNou vooral Sander is toch wel heel erg lang haha. Hij moet bukken voor deuren, plafonds, borden in het treinstation, echt van alles. We moesten vooral wel lachen toen die man bij tempel wat mensen ging fotograferen. Hij moest op een krukje staan en dan pas kon hij goed bij de camera, terwijl dat voor sander nog steeds maar op schouderhoogte was! En de drukte hier is wel veel minder erg. Er zijn minder hersenloze toeristen en het is wel een soort gezellige drukte eigenlijk.
VerwijderenKan je daar ook selfie-sticks kopen, wil er zo graag 1 hebben....... ;)xxEllien
BeantwoordenVerwijderen