Gisteren zijn we naar Osaka gegaan. Dat is de op Tokyo na grootste stad van Japan en was maar een half uur met de trein. We hadden onze koffers in kluisjes gestopt op het station, dat klinkt heel makkelijk maar dat duurde een tijdje, vooral nu mijn koffer 26 kilo weegt. We namen de trein naar Osaka-jo, dat is het beroemde kasteel. Onderweg liepen we langs een concerthal en kwam ik erachter dat Ayumi Hamasaki daar die avond optrad, daar had ik eigenlijk heel graag heen gewild. Ik zag al merchandise stands buiten staan, maar alleen de crew kreeg toegang. Het kasteel stond zoals alles wat oud is hier hoog op een berg en stenen blok. Het was erg mooi en we hadden mooi uitzicht over het park eromheen.
Daarna gingen we naar Namba, dat is het meest bekende en drukke deel van Osaka. We kwamen veel verschillende en aparte winkels tegen. Eerst h.Naoto, een mooi maar erg duur gothic lolita merk, een 315 yen shop, een hele leuke hippe winkel met 2e hands kleding en een PSCompany x Kera shop. PSCompany is een grote platenmaatschappij waar veel visual-kei rockbands bij zitten en Kera is een modetijdschrift. Ze hadden dus samen een winkel met zowel gothic lolita en elegant lolita kleding, cd's en dvd's van bands, tijdschriften, heel veel gigantische posters en kartonnen displays van bands die bijna allemaal gesigneerd waren en zelfs uitbundige kostuums van 2 bands. We liepen verder naar de langste winkelstraat van Japan, waar we verder winkelden en weer kaitensushi hebben gegeten. Daarna kwamen we uit op de Ebisu brug, vanaf hier worden altijd de bekendste foto's van Osaka gemaakt. Overal waren gebouwen, tv-schermen, reclameborden, billboards en de Glico man. Glico is een snoepmerk en er hangt daar een uit lampjes bestaande billboard van een hardlopend poppetje, dat is een van de bekendste beelden van Osaka dus waarschijnlijk hangt die reclame er al vreselijk lang.
Na een tijdje gingen we weer naar het station waar we onze koffers hadden gedumpt en op een pleintje buiten het station hoorden we muziek en zagen we lampionnen hangen. Blijkbaar was het Umeda Yukata Matsuri. Het leek een soort evenement wat waarschijnlijk was georganiseerd door het station en het grote winkelcentrum erin. Iedereen droeg een yukata en er was een podium waarop een aantal kinderen, jongeren, volwassenen en oudjes dansten, ook al danste bijna iedereen in het publiek ook mee. Bij het Lantarn Festival in Tokyo werd ook veel gedanst, maar dat was allemaal op traditionele enka muziek (van dat oude vrouwtjes gejengel) en dit keer was het juist vrolijke hippe popmuziek. Het was superleuk om zo'n 200 man in yukata een enigszins versnelde traditionele dans te zien doen op nummers van Arashi, Kyary Pamyu Pamyu en Nami Amuro. Daarna liepen we tegen 10 uur 's avonds met alle bagage naar de bus waarmee we na 8,5 uur weer in Tokyo zijn aangekomen.
Reacties
Een reactie posten